Co najważniejsze, mam szansę spotykać naprawdę wyjątkowe i pozytywne osoby.
Tworzymy styl pisania, który jest klarowny jak rosół – oczyszczony z szumowin, a zwłaszcza zwrotów straszących obywatela.
Ze swobodnie poszukującej artystki stałam się ogniwem dużego zespołu.
We Wrocławiu mam zuchwałą pewność, że wszystko może się udać.
Dobry lekarz musi być trochę artystą, bo medycyna to nauka i sztuka w jednym.
Często jest tak, że to nie przeciwnik wygrywa z nami partię, ale to my przegrywamy ją ze sobą.
Wszystkie etapy w tej karierze zawodowej, wynikające z mojego niespokojnego ducha, jednak były po coś i czemuś służyły.
Zafiksowałem się na tych roślinach, a zaczęło się dość zwyczajnie: sadziłem z dziadkiem pomidory na działce.
Przecieramy szlaki, bo branża gier cały czas się rozwija i potrzebuje ludzi.
Widzę wokół mnóstwo okazji do siania dobra: w domu, w wolontariacie, w środowisku studenckim.
Lubię to uczucie, gdy nie mam już sił, ale jestem usatysfakcjonowany, że dałem z siebie wszystko.
Geodeci pracują zwykle w terenie, ja wybrałem ekspansję w kosmosie.
Jeśli postawimy na zawody przyszłości, przyciągając centra badań i rozwoju, to zagwarantujemy sobie rozwój przez kolejne 20 lat.
Zawsze intrygowało mnie to, co za pomocą światła można zrobić na scenie.
Mam olbrzymią satysfakcję z tego, co robię. Nie grozi mi zespół wypalenia zawodowego. Grozi mi brak czasu.
Staramy się wpływać na kształt przestrzeni miejskiej, brać udział w dyskusji o przyszłości Wrocławia.
Ratuję świat przed inwazją plastiku, ale moimi superbohaterami są bakterie żyjące w jelitach larw niewielkich chrząszczy, mączników młynarków.
Czasem czuję się też jak przyszły odkrywca, który dopiero planuje swoją życiową wyprawę.
Ludzie na ulicy są kompletnie nieprzygotowani na to, co zobaczą.
Najważniejsze w życiu jest zdrowie – bez niego nie bylibyśmy w stanie spełniać swoich marzeń.
Jestem pragmatykiem z krwi i kości, jednak z poczuciem misji i dużej odpowiedzialności społecznej.
Motywuje mnie poczucie, że wszystko jest w moich rękach i to ode mnie zależy, jaki osiągnę wynik sportowy i czy odniosę sukces.
Ciało to uniwersalny język, którym można komunikować się na całym świecie.
Mam pewną łatwość w podejmowaniu czasem trudnych teologicznych tematów.
Żartuję czasem, że udało mi się wyleczyć malarię w Afryce, przynajmniej pośrednio.
Opracowałem biometryczną klawiaturę, która potrafi rozpoznać swojego właściciela.
Jedyne, co w życiu tak naprawdę jest ważne, to być dobrym człowiekiem i nie myśleć wyłącznie o sobie.
Wydaje mi się, że to pisanie wybiera człowieka, a nie człowiek pisanie.
Jeśli zaprojektujemy sobie rzeczywistość, to będzie ona dla nas przyjazna i oczywista.